Αρχίζει ο θρήνος
της κιθάρας.
Σπάνε οι κούπες
της χαραυγής.
Αρχίζει ο θρήνος
της κιθάρας.
Αδύνατο 'ναι
να την κάνεις να σωπάσει.
Κλαίει μονότονα
ως κλαίει το νερό,
ως κλαίει ο άνεμος
πάνω στο πεσμένο χιόνι.
Αδύνατο 'ναι
να την κάνεις να σωπάσει.
Κλαίει για πράματα
μακρινά.
Αμμουδιά από ζεστό νοτιά
που πεθυμάει άσπρες καμέλιες.
Κλαίει το βέλος δίχως στόχο,
το βράδυ δίχως χαραυγή,
και το πρώτο πεθαμένο πουλί
πάνω στο κλαδί.
Ώ κιθάρα!
Καρδιά βαριοπληγωμένη
από πέντε σπαθιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου